Czerwone złoto nie nawiązuje do czerwonej odmiany tego kruszcca lecz do ryby, której cena stale rośnie. A już znajduje się na niewyobrażalnym poziomie. Xavier Kieffer za sprawą przyjaciółki uczestniczy w wykwintnej uroczystości i wraz z całą paryską śmietanką towarzyską jest świadkiem śmierci jednego z najsłynniejszych mistrzów sushi. Bohater czuje się w obowiązku rozwiązać zagadkę zatrutego kucharza, gdyż z powodu braku winowajcy cała odpowiedzialność spada na organizatora imprezy.
Powieść rozpoczynamy przypomnieniem sobie rozmieszczenia paryskich atrakcji. Zatrzymując się na chwilę w Musee d’Orsay. W dalszej części przypomnimy sobie również poznane już ścieżki luksemburskie, przemierzane przez bohatera wraz z kuchnią luksemburską i francuską. Aby następnie przejść wyżej do bardziej wykwintnej klasycznej kuchni francuskiej. To wszystko jest jednak tylko przystawką przed daniem głównym. Wprowadzi nas w mord na tle kuchni i kultury japońskiej z domieszką tradycji sycylijskiej i portugalskiej.
Autor ponownie posyła niezbyt asertywnego bohatera na przygody. A w nich porusza problemy nieudolności systemu prawnego, unijnych ustaleń i intryg w przemyśle spożywczym coraz bardziej powiązanego z nową technologią. Pojawiają się nowe postacie jak i te już nam znane. Nadal jednak każdego można opisać w jednym słowie i tylko główny bohater wydaje się bardziej skomplikowany. Z jednej strony kucharz – urlopowy leniuch z wyhodowanym brzuchem, z drugiej posiada on wielką siłę w rękach i chęć do rozwiązywania napotkanych zagadek.
Książka wydaje się być wydana solidniej, nie jak tani kryminał. Żałuje, że nie mam w ręce poprzedniej powieści dla porównania. Szata graficzna jest kontynuowana, choć dobór barw bardziej minimalistyczny. Nadal mamy jednak autora i tytuł w centrum uwagi, pieczątkę głoszącą “Kryminiał Kulinarny” i element graficzny nawiązujący do treści.
Dodany słowniczek trudnych pojęć zawiera tym razem głównie terminy związane z kuchnią japońską. A co mi się osobiście bardzo podoba, autor zamieścił informację o źródłach z których czerpał usystematyzowaną wiedzę teoretyczną pisząc tę powieść.
Dodaj komentarz